پروین اعتصامی
رخشنده اعتصامی معروف به پروین اعتصامی در سال 1285شمسی در تبریز به دنیا آمد. از وی بهعنوان «مشهورترین شاعر زن ایرانی» یاد شده است. وی از کودکی تحت تعلیم پدر و استادانی چون دهخدا و ملک الشعرای بهار بود. سبک شعری او سبک کهن است و خمیرمایه اشعار ایشان را مضامین اخلاقی و سیاسی تشکیل میدهد. او در سرودن مناظره یکی از بهترینها بود. تنها اثر منتشر شده از پروین، دیوان اشعار اوست، که مجموعههایی از مثنویات، تمثیلات و مقطعات با بیانی شیوا و دلنشین است. سرانجام این شاعر در سال 1320 شمسی به علت ابتلا به حصبه درگذشت و در مقبره خانوداگی در حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.
سپیده کاشانی
سرور اعظم باکوچی معروف به سپیده کاشانی در سال 1315 در کاشان متولد شد. وی شاعر، ترانهسرا و مقامدار فرهنگی اهل ایران بود. وی از نوجوانی شروع به سرودن شعر کرد و از سال 1347 فعالیت خود را با مطبوعات کشور آغاز نمود. در سال 1358 به سازمان رادیو دعوت شد و به عضویت شورای شعر و سرود صدا و سیما درآمد. سبک شعر سپیده به دو شیوه قدیم و نو بوده است. دوران شعری وی را می‌توان به دو مرحله قبل و بعد از انقلاب تقسیم کرد که شامل مضامینی چون؛ مقولات اجتماعی، خفقان دوره طاغوت، مفاهیم اخلاقی، تعلیم و تربیت و شعر مقاومت و... بوده است. ترانههای شب، هزار دامن گل سرخ، سخن آشنا، آنان که بقا را در بلا دیدند وگزیده آثار از نوشتههای این شاعر گرانقدر است که در قالبهای مختلف سروده شده است. سپیده کاشانی را می‌توان از اولین بانوان شاعر دانست که نخستین آثار ادبیات مقاومت پایداری و جهاد و شهادت را در شعر انقلاب به بار نشاندند. وی سال 1371 بهدلیل بیماری سرطان درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
بانو امین
سیده نصرت بیگم امین معروف به بانو امین در سال 1265 شمسی در اصفهان متولد شد، وی از عالمان و عارفان زن شیعه اهل ایران بود. از کودکی آموختن قرآن و تحصیل زبان عربی را آغاز کرد و با تحصیل در علوم اسلامی، حکمت، فلسفه و عرفان در سن چهل سالگی به درجه اجتهاد رسید. بانو امین نزد استادانی چون ابوالقاسم زفرهای، سیدعلی نجف آبادی شاگردی کرد و از مراجعی چون محمدکاظم شیرازی، شیخ عبدالکریم حائری و دیگران اجازه اجتهاد دریافت کرد. وی در مسائل اجتماعی و فرهنگی نیز حضور فعال داشت؛ او با قانون منع حجاب حکومت پهلوی به مبارزه برخاست و تا پایان عمر به تألیف کتاب و تدریس و پاسخگویی به پرسشهای دینی و تأسیس مدارس مشغول بود. وی کتابهای خود را با نام « بانوی ایرانی» یا «بانوی اصفهانی» به چاپ رساند از آثار ایشان می‌توان به اربعین الهاشمیه (عربی)، جامع الشتّات (عربی)، نفحات الرحمانیه فی الواردات القلبیه (عربی)، معاد یا آخرین سیر بشر، تفسیر مخزن العرفان و... اشاره کرد. اولین بانوی مجتهده ایرانی در خرداد 1362 شمسی درگذشت و در بقعه خانوداگی در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
طاهره صفارزاده
طاهره صفارزاده شاعر، پژوهشگر و مترجم قرآنی در سال 1315 در سیرجان متولد شد. وی فارغالتحصیل رشته نقد تئوری علمی در ادبیات جهان از دانشگاه آیووا بود. صفارزاده را به سبب برقراری روابط مؤثر با شاعران سایر ممالک و حضور در عرصه بین‌الملل، جهانی‌ترین شاعر معاصرکشور مینامند. ایشان برگزیده اولین دوره جشنواره بینالمللی شعر فجر در بخش نو (سپید و نیمایی) بود. صفارزاده در سال 1371 عنوان استاد نمونه را از وزرات علوم و آموزش عالی دریافت نمود. وی نخستین کسی است که ترجمه‌ای دوزبانه از قرآن به انگلیسی و فارسی را انجام داد و در سال 1380 به عنوان «خادم قرآن» دست یافت. صفارزاده همچنین در سال 2006 میلادی از سوی سازمان نویسندگان آفریقا و آسیا، به عنوان شاعر مبارز و زن نخبه و دانشمند مسلمان برگزیده شد. به‌جز مجموعه‌های شعر و ترجمه، چند کتاب هم در زمینه نقد ترجمه از او به‌چاپ رسیده‌اند. طاهره صفارزاده سال 1387 به‌علت ضایعه مغزی در تهران درگذشت و در امامزاده صالح به خاک سپرده شد.